Recensie: Vleugels van de dood

Titel: Vleugels van de dood
Auteur: Beau Charlotte
Uitgeverij: Clavis
Taal: Nederlands
Jaar van uitgave: 2021
Aantal pagina’s: 308
Genre: Young adult, Fantasy
Rating: 5/5

De burgeroorlog in Nerefel weegt zwaar en de armoede neemt toe. Uit wanhoop van haar familie wordt het dorpsmeisje Brynn uitgehuwelijkt aan de edelman Gilroy. Wanneer Brynn zich meer voor haar verloofde openstelt en gevoelens van vertrouwen en veiligheid begint te ontwikkelen, wordt ze ontvoerd door de sluwe en wraaklustige Szarka, dienaar van de rebellenleider en de laatste magiër van Nerefel. Brynn raakt verwikkeld in een complot en komt in een duister en onbekend gebied terecht.

Toen dit boek eind vorig jaar uitkwam, zag ik het online overal passeren. Daardoor was ik ook onmiddellijk geïnteresseerd. De mysterieuze en duistere cover sprak me aan en ook de flaptekst deed me vermoeden dat dit echt een boek voor mij was. Toen Clavis Young Adult me vroeg om als Clavis Young Adult Blogger aan de slag te gaan, wist ik onmiddellijk welk boek ik graag wilde lezen en recenseren.

Laat me beginnen met de uiterlijke kenmerken. De laatste jaren zien we steeds meer dat Nederlandstalige uitgeverijen veel werk steken in hoe een boek eruit ziet. Ook dit boek moet daar niet voor onderdoen. Ik gaf net al aan dat ik de cover me aansprak, maar daar stopt het niet mee. Ook de rest van deze uitvoering maakt dat dit boek een pareltje is. Zo zit er een mooie kaart in en is de hoofding van elk hoofdstuk een mooie toevoeging.

En bij een mooi uiterlijk hoort natuurlijk ook een mooie inhoud. Fantasy is al jaren immens populair, maar tot nu toe vind ik dat er nog maar weinig fantasyboeken in onze taal zijn geschreven die kunnen tippen aan enkele van de grote buitenlandse titels. Tot ik dit boek las. Volgens mij verdient Vleugels van de dood echt wel een plaatsje tussen de grote fantasytitels.

Laat me verduidelijken waarom ik dat vind door te beginnen over de personages. In dit boek ligt de focus enorm op goed en kwaad waardoor je zou denken dat er inherent goede en slechte personages geportretteerd worden. Eerst krijg je ook de indruk dat dat daadwerkelijk zo is. Totdat je wat verder leest, dan ontdek je dat die goede en perfecte personages toch ook niet zo perfect zijn. Iedereen heeft zijn duistere en negatieve kantjes en die worden heel goed neergepend. Van tijd tot tijd werd ik zelfs geshockeerd door sommige van die ‘goede’ personages. 

Zelfs de hoofdpersonages ontsnapten hier niet aan en komen niet altijd even goed over. Neem Brynn bijvoorbeeld, het hoofdpersonages dat centraal staat in dit boek. Zij is een sterk vrouwelijk personage. Ze wordt echter al snel gebroken waardoor ze amper een schim van zichzelf wordt. Uiteindelijk staat ze daar toch uit op, maar verblindt door wraak begint ze de foute keuzes te maken. Die foute keuzes gaan heel ver, maar uiteindelijk leert ze zichzelf wel kennen door die foute keuzes en wordt ze hierdoor sterker dan ze daarvoor was.

Net door dit soort personages verraste dit boek me keer op keer. Ik wist gewoon niet wat ik kon verwachten doordat de personages niet handelden zoals ik gewoon was van veel andere fantasypersonages. Daar kwamen dan ook nog de nodige plottwists bovenop die het al helemaal onmogelijk maakten om dit boek neer te leggen.

Ik moet wel toegeven dat het net deze onverwachte personages waren die het me eerst wat moeilijker maakten om dit boek te lezen. Ik plaats me meestal heel erg in personages, ik herken me graag in hen, maar in dit boek was dat praktisch onmogelijk. Uiteindelijk bleek dat helemaal niet nodig te zijn om van dit boek te kunnen genieten. Die unieke personages maakten het net interessanter en anders dan alles wat ik ooit al gelezen heb.

Ook de wereld vond ik vernieuwend. Op het eerste gezicht lijkt het alsof we hier te maken hebben met de typische opsplitsing in het goede en slechte deel van het land. Het hoofdpersonage woont natuurlijk in het ‘goede’ deel van het land en het andere deel is vrij mysterieus. Ook dat cliché wordt mooi gebroken. Het zwarte, donkere en onbekende blijken toch niet zo gevaarlijk te zijn en het litteken dat de schoonheid ontsiert blijkt niet noodzakelijk een hint naar het kwade te zijn. Alle herkenbare clichés worden gebroken, waardoor je als lezer nog meer wordt verrast. 

Dit boek kan eigenlijk makkelijk samengevat worden in vijf woorden: niets is wat het lijkt. Op elk mogelijk vlak speelt dit boek met de clichés die wij fantasylezers gewoon zijn waardoor ik constant op het puntje van mijn stoel zat. Laten we hopen dat met dit boek de wereld naar Nederlandstalige fantasyboeken geopend is. Want laat me eerlijk zijn: ik wil meer van dit lezen. Vleugels van de dood krijgt zonder twijfel vijf sterren van mij.

Graag wil ik Uitgeverij Clavis Young Adult bedanken voor het recensie-exemplaar van dit boek.